Voor Gerwin

Nu het einde nadert
– het einde van jouw leven –
welt bij mij de vraag op:
Welk een vriend ben ik geweest?
Ik die altijd druk was
terwijl jij lag te rusten
omdat je aan een ziekte lijdt
zo één die nooit geneest.

In mijn herinnering
zie ik ons nog fietsen,
samen op jouw tandem
naar school en weer naar huis.
Bijna elke dag zat ik
bij jouw op jouw kamer.
Jij was mijn beste vriend
Jouw huis dat was mijn thuis.

Na de middelbare school
scheidden onze wegen.
Allebei studeren,
maar in een andere stad.
We leefden onze levens,
– jij de jouwe, ik de mijne –
en zo nu en dan
hadden we contact.

Jij wist van mijn vriendinnen.
Ik wist van de jouwe.
En toen we gingen trouwen
was jij blij voor mij.
En ik was blij voor jou
toen jullie dochter werd geboren,
maar bij feesten en partijen
was jij er toen al niet meer bij.

Ik volgde mijn ambitie
om een verschil te maken.
Een betere wereld,
daar streed en strijd ik voor.
Terwijl jij noodgedwongen
jezelf moest overgeven
en beetje bij beetje
je levenskracht verloor.

Nu heb je niets meer te geven.
Genoeg van het leven
Maar heb jij eigelijk wel
genoeg van mij gehad?
Misschien ben ik je onderweg
eens uit het oog verloren
Maar nooit en te nimmer
verdween je uit mijn hart!

Voorbij is je leven
Ik kan je niets meer geven.
En ik, ik heb precies
genoeg van jou gehad.
Misschien ben ik je onderweg
eens uit het oog verloren
Maar waar je nu ook heen gaat
je blijft voor altijd in mijn hart.

© Arjan Verschuur, 29 november 2021.