Een van mijn leraren (Stephan Hausner) zei ooit tijdens een training: “De essentie van trauma is dat we uit verbinding gaan. De positieve keerzijde hiervan is dat alles waar we ons weer mee kunnen verbinden, kan helen.” In familie-opstellingen gaat het dus steeds weer over het ons bewust worden van verbroken verbindingen. Door deze te herstellen ontstaat er ruimte voor transformatie.
Een voorbeeld van zo’n verbroken verbinding is wat in de psychologie een “onderbroken uitreiking” genoemd wordt. Deze ontstaat wanneer een kind – door een ongelukkige samenloop van omstandigheden – op jonge leeftijd te lang van zijn of haar moeder gescheiden wordt. Om de pijn van deze scheiding niet te hoeven voelen, sluit het kind zich dan af voor de moeder. En daarmee voor de stroom van het leven en de liefde.
Uit eigen ervaring weet ik dat zo’n verstoorde relatie met de moeder een grote impact op alle andere relaties kan hebben. Het kan bijvoorbeeld tot uiting komen in het niet goed kunnen ontvangen van geld, kracht of liefde, een kwakkelende gezondheid, bindings- en/of verlatingsangst, het hebben van een groot verlangen naar en tegelijkertijd veel weerstand tegen intimiteit, het zich als kind groter voelen dan de moeder en/of het missen van de vader, terwijl die fysiek en emotioneel wel aanwezig was/is.
Om de verbroken verbinding met moeder te herstellen, zullen we door de angst voor de pijn van de afscheiding heen moeten bewegen. Deze beweging van de ziel kan tijdens een familie-opstelling langzaam gemaakt worden. En als we – ondanks alle weerstand en doorheen alle emotionele pijn – deze beweging maken, kunnen we in een nieuwe ruimte komen. Een ruimte waarin geld, kracht en liefde in ons leven weer kunnen stromen.